Hayat güzeldir (Het leven is mooi)
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
20 September 2014 | Turkije, Payallar
Op zaterdag 13 september gingen ons pap en mam alweer naar huis. De laatste dag natuurlijk zwemmend en van de zon genietend doorgebracht in het hotel. Nog even een laatste drankje met Dogan erbij en dan wachten op de bus. Nou ja, dat dachten we dan. Geheel on-Turks kwam de bus een kwartier te vroeg. Snel een laatste kus en de belofte van Dogan dat hij goed voor me zou zorgen, en toen gingen pa en ma de bus in op weg naar huis.
Daar begint het echte Turkse leven dan. Ik heb me maar meteen helemaal aangepast. 3 jaar lang heb ik versteld gestaan van wat ze allemaal meesjouwen op een scooter, en nu ging ik meteen met de meute mee. De scooter volgepropt met mijn laatste spulletjes en ach, een opgeblazen luchtbed past er ook nog wel bij. Het zag er vast heel Turks uit zo.
De eerste avond helemaal alleen in het appartement, want Dogan moest gewoon werken. Wel een beetje onwennig, daar zit je dan..Ik had me verheugd op een lekkere champignonsoep, maar helaas, ik kreeg het gasstel niet aan. Dan maar crackers eten, Sonja Bakker is vast heel trots op me.
Eerste wasjes gedraaid en toen was Dogan er al weer.
De volgende dag vroeg wakker. Wat zullen we vandaag eens gaan doen. Eerst maar eens de boel op orde brengen in ons kleine paleisje. Toen alle was te drogen hing vond ik dat een goed excuus om te gaan zonnen en relaxen. Op naar het zwembad. Huiskat Bertus kwam me al tegemoet gelopen en was zeer tevreden over het plekje aan het zwembad dat ik had uitgezocht, hij heeft dan ook de hele tijd relaxed onder mijn bedje liggen slapen.
Lekker leventje zo hoor. Beetje huishouden doen, koken en voor de rest lekker genieten van het weer en het leventje hier. Iedere dag komt mijn mannetje met boodschappen thuis, zodat ik niets te kort hoef te komen.
Op dagen dat Galatasaray moet voetballen wordt er voetbal gekeken in huize Göktepe - Hendriks. Nouja, mister Göktepe kijkt voetbal via de Ipad, miss Hendriks kijkt gewoon iets anders op tv. Op zulke dagen ben ik blij dat ik een gezond en sterk hart heb. Op de meest onverwachte momenten wordt er geschreeuwd, gevloekt, gejuicht en gesprongen... Mannen en voetbal, je kunt er maar beter alvast aan wennen...
Als Dogan 's middags vrij is proberen we samen dingen te ondernemen. Samen op de scooter, hop naar Alanya om even een ijsje te eten.
Op woensdag is hier altijd markt, dus daar moeten we natuurlijk ook heen! Kom ik daar ineens mijn schoonmoeder tegen. Die vond het gezellig als ik met haar mee zou lopen over de markt. Een betere leerschool kan ik volgens mij niet hebben, mijn schoonmoeder is de beste koopjesjager van Konakli! Iedere stuk fruit wordt gevoeld, elke prijs kan lager!
Na de markt werd ik uitgenodigd om de avond bij de pa en ma van Dogan door te brengen, want dat is toch veel gezelliger dan alleen! Volgens mij denken ze stiekem gewoon dat ik nog geen ei kan bakken en van de honger om zal komen. Nu ben ik nog steeds rond en gezond en kan heel goed (pakjes) koken, maar een gezellig avondje sla ik niet af!
Gezellig thee gedronken en börek gegeten met pa, ma, zusje Ayşe en tante Ayşe. Ik merk dat ik steeds meer kan verstaan van wat ze zeggen, en ook al best wat kan antwoorden (met een beetje handen en voetenwerk erbij)
Ook probeerden ze nog even stevig te onderhandelen. Gaan jullie trouwen? Waarom wachten? Kom toch gezellig hier wonen, dan betalen wij mee aan een mooi appartement op de plek waar jullie nu ook wonen. Ach, eerst maar eens proefwonen en samen bedenken waar wij samen het beste zouden kunnen wonen, dan komt dat trouwen vanzelf!
Mijn maatjes Johan en Loek zijn ook naar Turkije gekomen, en op donderdag zou ik ze gaan zien. Door de telefoon heb ik ze uitgelegd hoe ze het beste met de bus hier konden komen. Toen ze eenmaal in de bus naar Payallar zaten ben ik rustig aan aan gaan lopen om hen op te wachten bij de bushalte.
Het is nog best een wandeling, en dat met die warmte. Meerdere auto's en scooters stopten om me een lift te geven, ja je ziet niet iedere dag een blonde, 1,5 meter kleine meid op een afgelegen landweggetje lopen. Netjes alles afgeslagen, je weet maar nooit. Op een gegeven moment stopte er weer een auto en ik wilde al nee zeggen, bleek het huisbaas Ad te zijn. Die goedzak heeft mij netjes in de buurt van de bushalte afgeleverd. Tegelijkertijd stopte er een bus vanuit Alanya waarna ik 2 mannen heftig zwaaiend en vreugdedansjes makend op me af zag komen, All you need is love was er niks bij! Zo leuk om mijn maatjes weer te zien. Samen zijn we heuvel op teruggelopen naar mijn appartement. Daar aangekomen was een drankje wel verdiend!
Een rondleiding door ons paleisje, en toen samen op Dogan gewacht. Die wilde natuurlijk wel dat onze gasten goed zouden eten, dus na een soepje van mij is Loek bij Dogan achterop de brommer gestapt om dürüm te gaan halen.
A bumpy ride, kleine snelle rondleiding door Konakli en toen met eten en al weer terug naar het appartement waar Johan en ik zaten te wachten.
'S avonds, toen de zon onder en de temperatuur wat aangenamer was, zijn Loek Johan en ik naar het centrum van Konakli gelopen. Hier hebben we geshopt, tja waar vind je nou 2 paar echte-neppie allstars voor 25 euries, en daarna lekker een hapje gegeten. Een super gezellige dag, en zo leuk om ook eens te kunnen laten zien waar ik al 3 jaar lang over praat.
Op het Turkse nieuws hier zag ik dat de herfst dit jaar vroeg is gekomen. Ik heb het gemerkt ja. Ik heb al best wel wat buitjes en donder en bliksem voorbij zien komen. Maar zoals je kan verwachten van het land waar de zon zo'n 300 dagen per jaar schijnt, duurt dit nooit lang en is het al snel weer zweten geblazen!
Ik heb wel geleerd telkens wanneer ik wegga of we gaan slapen alles van het balkon naar binnen te halen. Gisteren waren we de halve huisraad kwijt, die vloog namelijk door de lucht tijdens een stevige onweersbui!
Mijn nichtje Dian, vriend Sander en onze grote vriend Raf zijn gisteren ook naar Turkije gekomen. Morgen gaan we ze een dagje opzoeken in hun hotel. Ik gok zo dat ik Dogan de hele dag kwijt zal zijn, ze hebben er namelijk nogal veel glijbanen!
Wordt vervolgd dus..
Daar begint het echte Turkse leven dan. Ik heb me maar meteen helemaal aangepast. 3 jaar lang heb ik versteld gestaan van wat ze allemaal meesjouwen op een scooter, en nu ging ik meteen met de meute mee. De scooter volgepropt met mijn laatste spulletjes en ach, een opgeblazen luchtbed past er ook nog wel bij. Het zag er vast heel Turks uit zo.
De eerste avond helemaal alleen in het appartement, want Dogan moest gewoon werken. Wel een beetje onwennig, daar zit je dan..Ik had me verheugd op een lekkere champignonsoep, maar helaas, ik kreeg het gasstel niet aan. Dan maar crackers eten, Sonja Bakker is vast heel trots op me.
Eerste wasjes gedraaid en toen was Dogan er al weer.
De volgende dag vroeg wakker. Wat zullen we vandaag eens gaan doen. Eerst maar eens de boel op orde brengen in ons kleine paleisje. Toen alle was te drogen hing vond ik dat een goed excuus om te gaan zonnen en relaxen. Op naar het zwembad. Huiskat Bertus kwam me al tegemoet gelopen en was zeer tevreden over het plekje aan het zwembad dat ik had uitgezocht, hij heeft dan ook de hele tijd relaxed onder mijn bedje liggen slapen.
Lekker leventje zo hoor. Beetje huishouden doen, koken en voor de rest lekker genieten van het weer en het leventje hier. Iedere dag komt mijn mannetje met boodschappen thuis, zodat ik niets te kort hoef te komen.
Op dagen dat Galatasaray moet voetballen wordt er voetbal gekeken in huize Göktepe - Hendriks. Nouja, mister Göktepe kijkt voetbal via de Ipad, miss Hendriks kijkt gewoon iets anders op tv. Op zulke dagen ben ik blij dat ik een gezond en sterk hart heb. Op de meest onverwachte momenten wordt er geschreeuwd, gevloekt, gejuicht en gesprongen... Mannen en voetbal, je kunt er maar beter alvast aan wennen...
Als Dogan 's middags vrij is proberen we samen dingen te ondernemen. Samen op de scooter, hop naar Alanya om even een ijsje te eten.
Op woensdag is hier altijd markt, dus daar moeten we natuurlijk ook heen! Kom ik daar ineens mijn schoonmoeder tegen. Die vond het gezellig als ik met haar mee zou lopen over de markt. Een betere leerschool kan ik volgens mij niet hebben, mijn schoonmoeder is de beste koopjesjager van Konakli! Iedere stuk fruit wordt gevoeld, elke prijs kan lager!
Na de markt werd ik uitgenodigd om de avond bij de pa en ma van Dogan door te brengen, want dat is toch veel gezelliger dan alleen! Volgens mij denken ze stiekem gewoon dat ik nog geen ei kan bakken en van de honger om zal komen. Nu ben ik nog steeds rond en gezond en kan heel goed (pakjes) koken, maar een gezellig avondje sla ik niet af!
Gezellig thee gedronken en börek gegeten met pa, ma, zusje Ayşe en tante Ayşe. Ik merk dat ik steeds meer kan verstaan van wat ze zeggen, en ook al best wat kan antwoorden (met een beetje handen en voetenwerk erbij)
Ook probeerden ze nog even stevig te onderhandelen. Gaan jullie trouwen? Waarom wachten? Kom toch gezellig hier wonen, dan betalen wij mee aan een mooi appartement op de plek waar jullie nu ook wonen. Ach, eerst maar eens proefwonen en samen bedenken waar wij samen het beste zouden kunnen wonen, dan komt dat trouwen vanzelf!
Mijn maatjes Johan en Loek zijn ook naar Turkije gekomen, en op donderdag zou ik ze gaan zien. Door de telefoon heb ik ze uitgelegd hoe ze het beste met de bus hier konden komen. Toen ze eenmaal in de bus naar Payallar zaten ben ik rustig aan aan gaan lopen om hen op te wachten bij de bushalte.
Het is nog best een wandeling, en dat met die warmte. Meerdere auto's en scooters stopten om me een lift te geven, ja je ziet niet iedere dag een blonde, 1,5 meter kleine meid op een afgelegen landweggetje lopen. Netjes alles afgeslagen, je weet maar nooit. Op een gegeven moment stopte er weer een auto en ik wilde al nee zeggen, bleek het huisbaas Ad te zijn. Die goedzak heeft mij netjes in de buurt van de bushalte afgeleverd. Tegelijkertijd stopte er een bus vanuit Alanya waarna ik 2 mannen heftig zwaaiend en vreugdedansjes makend op me af zag komen, All you need is love was er niks bij! Zo leuk om mijn maatjes weer te zien. Samen zijn we heuvel op teruggelopen naar mijn appartement. Daar aangekomen was een drankje wel verdiend!
Een rondleiding door ons paleisje, en toen samen op Dogan gewacht. Die wilde natuurlijk wel dat onze gasten goed zouden eten, dus na een soepje van mij is Loek bij Dogan achterop de brommer gestapt om dürüm te gaan halen.
A bumpy ride, kleine snelle rondleiding door Konakli en toen met eten en al weer terug naar het appartement waar Johan en ik zaten te wachten.
'S avonds, toen de zon onder en de temperatuur wat aangenamer was, zijn Loek Johan en ik naar het centrum van Konakli gelopen. Hier hebben we geshopt, tja waar vind je nou 2 paar echte-neppie allstars voor 25 euries, en daarna lekker een hapje gegeten. Een super gezellige dag, en zo leuk om ook eens te kunnen laten zien waar ik al 3 jaar lang over praat.
Op het Turkse nieuws hier zag ik dat de herfst dit jaar vroeg is gekomen. Ik heb het gemerkt ja. Ik heb al best wel wat buitjes en donder en bliksem voorbij zien komen. Maar zoals je kan verwachten van het land waar de zon zo'n 300 dagen per jaar schijnt, duurt dit nooit lang en is het al snel weer zweten geblazen!
Ik heb wel geleerd telkens wanneer ik wegga of we gaan slapen alles van het balkon naar binnen te halen. Gisteren waren we de halve huisraad kwijt, die vloog namelijk door de lucht tijdens een stevige onweersbui!
Mijn nichtje Dian, vriend Sander en onze grote vriend Raf zijn gisteren ook naar Turkije gekomen. Morgen gaan we ze een dagje opzoeken in hun hotel. Ik gok zo dat ik Dogan de hele dag kwijt zal zijn, ze hebben er namelijk nogal veel glijbanen!
Wordt vervolgd dus..
-
20 September 2014 - 09:09
Alida:
Superleuk om te lezen hoe het gaat! Geniet ervan! Maar dat doen jullie ongetwijfeld! Jullie zijn nu een gezinnetje samen!
Xxx -
20 September 2014 - 09:39
Jolanda:
Super leuk om zo "meegenomen"te worden op jullie avontuur!!
Geniet er lekker van en we blijven je volgen.
Groetjes
Gerwin,Jolanda
En een dikke knuffel van
Bram&roos -
20 September 2014 - 10:55
Wilma:
Mooi verhaal ellen fijn dat je het zo leuk hebt veel plezier met dian sander raf gr -
20 September 2014 - 21:27
Linda:
Wat leuk om zo jouw avontuur te volgen. Geniet er maar lekker van
Veel liefs Linda, Naomi en Tim. -
21 September 2014 - 14:18
Joëlle:
Fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt meid!
Van een afstandje volg ik lekker wat je aan het doen bent.
Heel veel plezier, en groetjes aan the boyz
xx Joëlle -
22 September 2014 - 12:11
Miranda:
Leuk om jouw verhaal te lezen en fijn dat je het al zo goed naar je zin hebt.
Groetjes aan Dogan en geniet er lekker van, samen.
Miranda en Cor
-
22 September 2014 - 20:56
Rob En Noor:
Hahaha, leuk stukje Ellen. Leest erg lekker weg :)
We zijn erg trots op onze (schoon)zus! Geniet ervan met al die lieve mensen om je heen.
Zet binnenkort wat leuke fotos op deze site, we zijn erg benieuwd :)
heel veel plezier daar, groeten aan familie Göktepe !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
